jak niektórzy sądzą.
Kręcenie filmu biograficznego zawsze jest obciążeniem dla twórców, mogę przytoczyć wiele przykładów, pierwszy z brzegu "Aviator" - kiepski film o nietuzinkowej postaci.
Po drugie, to życie jest schematyczne, a my wciąż domagamy się od twórców, aby starali się je zakręcić.
Opowiedziana historia jest zwyczajna, reakcje bohaterów zwyczajne i dlatego przewidywalne. Pobyt w szpitalu psychiatryczym jest dramatem i osoby o wysokiej wrażliwości (przede wszystkim kobiety) odczuwają to i przeżywają bez dodatkowych podniet. Mimo oczywistych odniesień do "Lotu nad kukułczym gniazdem", nie przeszkadzał mi brak ekspanywnej gry a'la Nicholson, potaci typu siostra Ratched, wielkiego Indianina czy innego bohatera z menażerii od Formana. Szpital jak hotel, a dramat pozostaje - nawet w pozornie przyjaznym otoczeniu rok pobytu okazuje się skrajnie traumatycznym przeżyciem. Subtelna narracja mi bardziej pomaga niż przeszkadza.