Historia osadzona w czasie pandemii rozgrywa się we wspólnym mieszkaniu matki i jej dorosłej córki. W jednej części domu w trybie on-line działa szkoła muzyczna mamy, która jest nauczycielką gry na fortepianie i kontaktuje się tylko ze swoimi uczniami. W drugiej części zaś znajduje się pracownia malarska jej córki Aliny. Mimo dzielenia wspólnej przestrzeni ich światy praktycznie nie łączą się ze sobą.

Rozgrywająca się podczas pandemii historia ma miejscew domu rodzinnym dwóch kobiet: matki, nauczycielki gry na pianinie i jej dorosłej córki, malarki. W jednej części domu znajduje się szkoła muzyczna matki, którą prowadzi online. Druga część budynku mieści pracownię malarską córki. Oba światy rzadko się ze sobą stykają, stanowiąc metaforę ludzkiej samotności. Intymny portret rozłąki matki i córki doświadczanej z różnych perspektyw.