Początek XX wieku to tragiczny okres w dziejach Rosji. Schyłek dynastii Romanów naznaczony był bowiem trzema rewolucjami: 1905 roku oraz lutową i październikową 1917 roku. Dwie ostatnie nałożyły się na dramatyczne wydarzenia związane z niepowodzeniami armii rosyjskiej w pierwszej wojnie światowej. Los upadającej monarchii ściśle łączył się z losem rodziny ostatniego Samodzierżcy Wszechrusi. Dokument Marii Popricak opowiada właśnie o ostatnich latach życia Mikołaja II i jego najbliższych krewnych. Najciekawsze jest to, że poznajemy je niejako od środka, ponieważ cała narracja oparta jest na listach, wspomnieniach, niekiedy bardzo intymnych zapiskach cara, jego małżonki, trzech córek oraz jedynego syna i jednocześnie następcy tronu. Dominują opowieści o codziennych sprawach – niekiedy radosnych i beztroskich, to znów poważnych i istotnych dla państwa. Z biegiem czasu wyraźnie zmienia się ton, kończy się sielanka, zaczyna natomiast groza wojny i rewolucji. Widz odbywa z Romanowami również ostatnią podróż – do uralskiego Jekaterynburga, który stał się miejscem kaźni. W warstwie wizualnej dominują archiwalne zdjęcia oraz fragmenty kronik i prywatnych filmów, choć nie brakuje też scen fabularyzowanych.