Jakieś mieszane odczucia miałem po obejrzeniu tego filmu, oczywiście walka z samym
sobą, organizmem, pokonanie bólu i słabości, szok powypadkowy, psychiczne
przełamania, a razem burzliwe wizje czy zanik pamięci. To nie odmienne elementy tego
typu filmów. Jednak w raz mijaniem filmu, walką o przetrwanie i czołganiem się po lesie
głównego bohatera, spodziewałem się czegoś więcej (sam do końca nie wiem czego)
niż tylko przypomnienie sobie, sytuacji w której okazuje się, że był porwanym
zakładnikiem, dzięki czemu może bez konsekwencji poniesienia kary (do napadu do
którego się mylnie poczuwał) wezwać pomoc. Świetne zdjęcia i sama sceneria bardzo
mi się podobała, nie wiem czy Wy także odnieśliście takie wrażenie, momentami czułem
się jakbym oglądał "Szkołę Przetrwania" Bill'a grylls'a :) a sam bohater w niektórych
ujęciach przypominał mi Roberta Lewandowskiego (kadrowicz, piłkarz Borussii
Dortmund). Jedyne co zastanawia się to czy Puma, lub coś podobnego przed czym
uciekał, było jego imaginacją czy było to realistyczne i czy to zwierze miało symbolizować
coś więcej, a także pies... czy był tylko jego "wytworem" którym polepszał swój stan
umysłu, broniąc się przed kompletnym załamaniem ? Zdziwiłem się, (może i to na plus)
że nie było topowej sytuacji w której próbuje się zabić, po znalezieniu rewolweru.

Podsumowując momentami film dawał mi nieco do myślenia, niewiele ale powodował
zaciekawienie rozwojem dalszej sytuacji, jednak nie spowodował na mnie jakiegoś
specjalnego wrażenia po którym chciałbym obejrzeć go jeszcze raz, jak było np. z nieco
podobną problematyką w filmie "Pogrzebany" gdzie mimo zamkniętej "scenerii" film był
bardziej jakby to napisać dynamiczny, na pewno ważną role odegrał w nim również
podkład dźwiękowy z racji na skupienie kamery tylko i wyłącznie na jednej osobie.