odwieczny dylemat:

wiedział, nie wiedział,

wiedziała, nie wiedziała..

nie udaje się sharmonizować tego co wewnątrz z tym co na zewnątrz,

nie udaje się.

***

odwieczne pytanie:

czy daje się oddzielić twórcę od tworzywa?

i odwieczna odpowiedź:

nie wiem.

***

pierwszy obraz pod teorię podług której w scenie otwiarcia zawiera się cały problemat, wiązka DNA filmu, jawi się jak następuje:

oto widzimy kolejne wizerunki tytułowej panny tulipanny porozszczepiane na dwoje.

podchwyt adekwatny,

metafora życia na przecięciu, w dwóch pararelnych względem siebie światach.

***

teraz,

co stoi u podstaw tego rozszczepienia?

niewyczerpana obecność elementu krytycznego z którą tytułowa leni szturmbannfuhrer zmuszona jest sobie poradzić.

***

przez cały film obserwujemy desperackie a wiecznie nieudane próby ujedniania projekcji - tak aby wizerunek własny widziany oczami innych pokrył się z wizerunkiem własnym widzianym swoimi oczami.