…dodajmy do tego: bardzo brutalna przypowieść. Moim zdaniem jest to najlepszy film Verhoevena, który chyba jednak został trochę niezrozumiany. To nie do końca jest robocie-superbohaterze. Jego głębia kryje się w motywie organizacji OCP i jej nieograniczonej władzy nad choćby policją. Jest to bardzo pesymistyczna wizja tego do czego prowadzi dominacja wielkich korporacji, kiedy te mają w ręku zbyt wiele atutów. W tej korporacji zwycięża żądza pieniądz, a ci z racjonalnymi pomysłami (coś jak twórca Robocopa) są eliminowani. Robocop uosabia to racjonalne przedsięwzięcie, które i tak wyjdzie na swoje. Po drodze mamy jeszcze całkiem sprawnie sportretowany wątek policjanta, do którego po śmierci, już jako maszyny, wracają wspomnienia o żonie i synu. Należy dodać do tego takie smaczki jak Clarence Boddicker – Total badas; naturalizm filmu, aktorstwo, genialną reżyserię, walke Robocopa z Edem-209(dla fanów filmów b-klasy takich jak ja) i przede wszystkim niezapomnianą nutę Basila Poldourisa (kołatanie się jej w uchu kilka lat po seansie filmu - gwarantowane). Jedne z klasyków i najlepszych filmów amerykańskich lat 80-tych. 9/10