Pierwszy film reżysera, który później został ikoną japońskiej Nowej Fali, obok dwóch innych twórców: Nagisa Oshima i Shohei Imamura.
Bardzo w klimacie francuskiej Nowej Fali, powiedziałabym wręcz, że to to takie japońskie "Do utraty tchu"... świetna jazzowa muzyka, obłędne zdjęcia tokijskich ulic, obraz młodego pokolenia niepotrafiącego odnaleźć swego miejsca.

Grupka młodych ludzi nudzi się i żyje bez celu. Wpadają na pomysł obrabowania sekretarki firmy, której właścicielem jest ojciec jednego z nich. Makino bowiem co miesiąc przynosi z banku do biura pieniądze na wypłaty - nic więc łatwiejszego, jak zaproponować jej podwiezienie i zabrać torebkę. To miał być właściwie żart, ale Makino poznała przy tej okazji Juna i młodzi zakochali się w sobie, więc dziewczyna chciałaby sprowadzić go na dobrą drogę...