Brak pracy, brak wykształcenia, brak nadziei, brak przyszłości. Co w takim razie pozostaje. Gorycz, nienawiść, skrajna ideologia i przede wszystkim energia, z którą coś trzeba robić. Oto świat ludzi bez przyszłości, którzy sądzą, że ich pustej egzystencji może nadać sens ideologia faszyzmu. Życie z dnia na dzień, agresja wobec wszystkiego co obce i fanatyczne zaślepienie.
Reżyser pokazuje na przerażający i niezwykle drapieżny świat, z które wyziera beznadzieja i brak perspektyw. Mocne sceny walk rasowy, przykuwający uwagę Crowe to atuty. Ma jednak i wady. Mimo pozoru drapieżności, jest to w gruncie rzeczy film "z tezą" do tego gromadząc nadmiar dramatów (np.: molestowanie przez ojca) w rzuca do jednego worka wiele stereotypów i uproszczeń. Tak więc za miast historii ludzi, dostajemy wykład, że faszyzm nie popłaca.
Mimo wszystko film warto obejrzeć, chociażby dla Crowe'a, który nie bał się kontrowersyjnych i wymagających ról.