Film ten i Twój komentarz dał mi trochę do myślenia.

Dlaczego Ty zapamiętasz tuning Miśka, a ja coś zgoła innego?

Doszedłem do wniosku, że zależy to od naszych doświadczeń, charakteru i oczekiwań.

Ponieważ ja mam nieco inne priorytety, oraz inne doświadczenia życiowe, inne rzeczy zostaną mi w pamięci...

Spodobało mi się refleksyjne podejście do różnych modeli szczęścia w życiu (jedni szukają rodziny, drudzy mocnych przeżyć, inni chcą być "sami"... ale okazuje się, że wszyscy w swoim podejściu i samotności jednak nie chcą być sami)...

Wątek głównej bohaterki jest mi najbardziej bliski. Sam doświadczyłem wielu "możliwości osiągnięcia szczęscia".
Jednak przez charakter (i wychowanie) samodzielnie zniszczyłem i odciałem te możliowści.
Dlaczego? (zapytacie?)
Ponieważ każda potencjalna możliwość osiągnięcia szczęścia pociąga za sobą ryzyko zranienia (inaczej: lepiej unikać bólu/radości i żyć bez emocji = to jest przewidywalne i możliwe do sterowania).

Dlaczego człowiek woli coś takiego? Odpowiedzcie sobie sami.

Ja od kilku lat staram się "zaprogramować" swój umysł, żeby mógł przyjąć "radość i ból" miłości (moje logiczne myślenie wie prawie wszystko na ten temat, jednak logika a uczucia to dwie różne sprawy)...............

ja nic nie mam do Twojego myslenia...każdy ma doświadczenia takie jakie ma...ja tylko napisałem moje odczucia po obejrzeniu tego filmu, ktory dopiero pierwszy raz widzialem i po prostu nie zrobil on na mnie wrazenia...