Magdalena przyjeżdża do rodzinnego domu, na pogrzeb dziadka. Wraz z nią, jakiś chłop który się w niej zakochał. Ona go odtrąca, on wraca. Jeszcze się w tle o ten dom kłócą, służba ma więcej prawa do domu od właścicielki takie tam.

Film został położony przez aktorstwo – kwestie są wymawiane mechanicznie, natrętnie, nienaturalnie. Lidia Wysocka cały film mówi o suficie do ściany, reszta obsady niewiele lepsza – ale to ona gada najwięcej. Skutkiem tego była obojętność na losy bohaterów – kij z tym, że irracjonalne i głupie. Oni mogli by się w ogóle nie spotkać i też byłoby podobnie.

Oprócz tego dziwne pokraki w niewidzeniu chłopa, któremu latarnia świeci na twarz a zaraz potem ukrywa się za fotelem – też widocznym (ale to i tak nie było najgorsze w tej scenie, bo zaraz potem Magdalena zapytała „Co pan tu robi.”).


3/10