Nie wiem skąd wysokie noty, chyba tylko stąd, że Felliniemu nie wypada dać mniej. Jak dla mnie film jest o niczym - sekwencja niezwiązanych ze sobą epizodzików, z czego większość albo banalna albo groteskowa, ale przesycona humorem dość niskich lotów (burdel, rewia mody klerykalnej). Szczególnie raziły mnie kompletnie nieprzemyślane przejścia między scenami, czyli narracja zza kadru (ani śmieszna, ani mądra), jak w filmie dokumentalnym. Krótko mówiąc, nic z tego filmu się nie wyłania na koniec, takie emocjonalne pustkowie...