Mistrzostwo, co na pierwszy rzut oka widać już z oceny i faktu, że wziąłem się za napisanie i solidną argumentację dlaczego tak uważam, od dłuższego czasu tego nie robiłem. Nie oceniłem również dawno żadnego filmu dając najwyższą z możliwych ocen w tej mało konkretnej skali, ponieważ ocena takich filmów to właśnie coś więcej niż zatwierdzenie cyferki i dodania do ulubionych. Film o pozycji "must watch", na pewno nie dla ludzi szukających prostych treści, film zupełnie odzwierciedlający dlaczego Ameryka jest najbardziej demokratycznym i rozwiniętym krajem świata pod względem prawa.

Tam prawo to jak kariera w Holywood, jak bycie najlepszym artystą - tak więc zagranie roli artysty/gwiazdy przez taką wielkoformatową gwiazdę jak Robert Downey Jr. było najlepszym posunięciem ze strony reżysera. Na ogół nie lubię dramatów, ale nie miałem pojęcia, że mogą zdarzyć się takie perełki jak ta. Dużo osób nakieruje się na ten film ze względu na obsadę i wiele osób nie oszukujmy się może być zawiedziona z gry aktorskiej (ja nie wyobrażam sobie teraz innej po zobaczeniu tego filmu), ponieważ Robert Downey Jr. przyzwyczaił nas do bycia błyskotliwym żartownisiem, uczestniczenia w akcjach z dużą ilością efektów specjalnych, często na zabój inteligentnym. Tutaj zgadza się to drugie określenie - bo jak powiedział Jego ojciec jest najlepszym prawnikiem za czym owa inteligencja stoi. Do tego dochodzą te kosmiczne dialogi ze scenariusza jak nazwała je Samantha mówiąc o "wypluwaniu tych super mądrych słów z siebie" co daje nam trochę starego dobrego Roberta z innych produkcji. Ja również pokochałem to, że w sytuacjach, które do tego zmusiły bądź były godne takiej reakcji bohater potrafił być najbardziej samolubnym i hojnym człowiekiem jakiego znam, kocham gdy główny bohater nie cierpi być dupkiem oraz to jak podważa wszystko co inni robią. "That...crystal ball bullshit? That, that, that...that hyper-verbal vocabulary vomitting that you do".

Jest mi przykro, że z przyczyn koniecznych musiałem oglądać ten film na trzy razy, w niedużych odstępach czasowych lecz nie jeden raz w pełni. W zasadzie tylko dzięki temu udało mi się dostrzec kilka ciekawych faktów na temat tego gatunku więc są jakieś plusy. Za pierwszym i drugim razem nie wyobrażałem sobie, że stanie się tyle nagłych zwrotów akcji co nada filmowi miano klasyka, tak klasyka z 2014 r. Doskonale odwzorowana duma oraz pyszałkowatość bohaterów, trochę dziwne to, że wszyscy zawsze potrafią się odnaleźć w każdej sytuacji i reagują tak jak powinni, po prostu, że każdy z nich właśnie potrafi wylać z siebie mega wzruszające dialogi co z jednej strony jest piękne lecz z drugiej takie nienormalne w otaczającym nas świecie. Wspominałem wyżej o zwrotach akcji, te, które działy się w sądzie oraz w życiu bohaterów były z grona tych, które wzbudzały ciekawość widza, zainteresowanie i nie wszystkie kończyły się niestety tak jak byśmy chcieli za co też należy się wielki szacunek scenarzyście bo dzięki temu film nie należy do tych prostych i takich jakbyśmy chcieli - tylko coś ala dzisiejsze realia. Prawo staje za potworem, który morduje i sam powinien też być zamordowany poprzez wyrok ze względu na moralne osądzanie i brak empatii dla takich drani, która człowiekowi towarzyszy od narodzin lecz zło wraca w postaci wyroku dla kogo? Dla osądzającego, oczywiście w świetle prawa, już nie moralności bo jak można wsadzić za kratki wzór sprawiedliwości, który ma 4 stopień raka i na tyle samo lat idzie do więzienia - to jak wyrok śmierci. Dla ludzi, którzy wiedzą czym jest, mają świadomość albo styczność z tą chorobą scena ułaskawienia, łódki, powiedzenia czegoś najważniejszego w życiu przed śmiercią by spokojnie odejść jest czymś wzruszającym ponad miarę. Świetnym zabiegiem na podsycanie apetytu były też tajemnica o chorobie, o której mógł nikt nie wiedzieć, jak i ta z córką Hanka.

No świetna rodzinka, a nazwisko Palmer to będzie od dziś dla mnie jakiś tam wymiar sprawiedliwości moralno/prawnej. The Scientist Willie'a Nelson'a na napisach to po prostu mistrzostwo oddania całokształtu tego filmu jeśli chodzi o odczucia sympatyka takiej muzyki. Chciałbym nie zaznaczać "Uwaga Spoiler!" żeby większe grono mogło zobaczyć jakie emocje wywołuję ten film ale jeśli takich ludzi będzie więcej, tych, którzy już go obejrzeli to na pewno wrócą wypowiedzieć się na ten temat. Na koniec chciałbym jeszcze dodać, że nieczęsto odwiedzam kino ale to właśnie dla takich filmów chciałbym oglądać go w warunkach najlepszych. Arcydzieło właśnie dlatego.