Czytając komentarze przed oglądnięciem "Sędziego" nastawiłem się na to, że będzie to taki hm, prawdziwy dramat - smutny, bez uśmiechu. Tymczasem w rzeczywistości jest inaczej - oczywiście, owe smutne momenty są (i bardzo dobrze, bo to nieodzowny element w tego typu filmach), ale nie brakuje również takich, kiedy można się uśmiechnąć. Niektóre dialogi ocierają się o mistrzostwo. Choć sam złapałem się na tym, że na koniec opanował mnie jakiś taki smutek, to jednak przez cały film tego nie odczuwałem. To nie jedno z tych dzieł, które przygnębia, rzuca na ziemię i dociska kolanem.

Film zdecydowanie nie nudzi, akcja cały czas utrzymywana na wysokim poziomie, do tego wszystko okraszone nienachalną, spokojną muzyką. Cała historia bardzo ciekawa i dobrze przedstawiona. Poza tym - oglądanie Duvalla w formie (no, może poza paroma scenami ;) ale ten brak formy, jak choćby w scenie w łazience, tylko potwierdza, jak wielkim jest aktorem) musi być przyjemnością. I tak, jest :)