Film opowiada historię dwojga bardzo młodych ludzi. Zawarli oni znajomość na czarnomorskim słonecznym wybrzeżu. Ona jest cudzoziemką, on Bułgarem. Oboje spędzają tu wakacje. Pływają, biegają, przekomarzają się, bawią się wraz z wesołym, wielojęzycznym tłumem wczasowiczów, ale przede wszystkim dyskutują. Ojciec dziewczyny, fizyk, zaszczepił jej niepokój, którego nie pozbędzie się już nigdy. Widzi stale wizję strasznego zniszczenia. Jest jeszcze ciągle dzieckiem, nie zna okrucieństw ostatniej wojny, a jednak żyje wiecznie w strachu. Chłopak początkowo nie odczuwa tych niepokojów, jest pełen radości życia, ale i jego, po jakimś czasie ogarniają koszmarne wizje zagłady atomowej. Film, zestawiając młodość, życie i straszną śmierć nuklearną jest poetyckim manifestem wołającym o pokój i szczęście ludzi.