Szkolna etiuda dokumentalna Agnieszki Osieckiej stanowi unikalny zapis fragmentów rewii satyrycznych legendarnego Studenckiego Teatru Satyryków (1954-1975), jednego z najciekawszych objawień młodej kultury w październikowej Polsce. Na ekranie pojawiają się twórcy teatru, autorzy tekstów, aktorzy, reżyserzy, a wśród nich: Jerzy Szkolna etiuda dokumentalna Agnieszki Osieckiej stanowi unikalny zapis fragmentów rewii satyrycznych legendarnego Studenckiego Teatru Satyryków (1954-1975), jednego z najciekawszych objawień młodej kultury w październikowej Polsce. Na ekranie pojawiają się twórcy teatru, autorzy tekstów, aktorzy, reżyserzy, a wśród nich: Jerzy Markuszewski, Agnieszka Osiecka, Andrzej Drawicz, Krystyna Sienkiewicz, Elżbieta Czyżewska. Film jest opowieścią o pracy zespołu teatralnego. Zmieniają się głosy komentatorów objaśniających kolejne etapy tworzenia przedstawienia. W planie pod napisy oglądamy plakaty i afisze informujące o przedstawieniach STS-u (film powstał w czwartym roku działalności teatru). Chwilę później Krystyna Sienkiewicz śpiewa: "dobrze, że właśnie przyszedłeś tu dzisiaj". Dalej oglądamy spotkanie Rady Artystycznej, fragment Opery sprzedajnej Andrzeja Jareckiego, próbę świateł na scenie - zamienioną w miniaturową etiudę operatorską - i teatralnych plastyków pracujących w podziemiach zabytkowego pałacyku Szymona Bogumiła Zuga, który od 1956 roku był siedzibą STS-u. Potem na ekranie pojawia się Elżbieta Czyżewska, by zaśpiewać Kochanków z ulicy Kamiennej. Jacek Kuroń tak wspominał po latach piosenkę Agnieszki Osieckiej w interpretacji Czyżewskiej: Usłyszałem tę piosenkę po raz pierwszy, kiedy nasz ruch wolnościowy umarł. Właściwie nie tyle "umarł", co my sami to poddaliśmy, przepolitykowaliśmy. Uznaliśmy w pewnym momencie, że Gomułka ma tak wielkie poparcie społeczne, że my sami nie mamy żadnego. A Kochankowie z ulicy Kamiennej stali się pewnego rodzaju epitafium dla naszych działań. Piosenka o chłopakach i dziewczynach, którzy pragną pięknej i czystej miłości, ale żyją na Kamiennej, gdzie wszystko jest brudne i złe. Ale pewnego dnia wychodzą na ulicę, i ten amor szmaciany płynie, i to wszystko rośnie, potężnieje... I nagle gaśnie światło, i Ela Czyżewska monotonnym głosem śpiewa: "Potem znów cicho, potem znów ciemno, potem wracają znów na Kamienną..." Myślę, że wiele osób tamtego wieczora miało wrażenie, że to jest o nich, o naszej sytuacji, o tym wszystkim, co działo się dookoła. Po występie Czyżewskiej następuje scena przygotowań do zbliżającej się premiery. W pewnym momencie pędzące w zawrotnym tempie obrazy zamierają. Nad zamrożoną w stop klatce zdziwioną twarzą młodego aktora pada pytanie: "Czy coś się stało?" Pojawia się wejście do siedziby cenzury przy ulicy Mysiej w Warszawie, a ponury głos odpowiada: "Tego przedstawienia nie będzie". Film jednak nie kończy się. Oglądamy skecz, zaprezentowany w programie STS-u po raz pierwszy dwa lata wcześniej. Umieszczony w tym miejscu filmu stanowi wymowny komentarz do działań cenzury. "Dobrze, że właśnie przyszedłeś tu dzisiaj" – słowa piosenki płyną w zakończeniu filmu na tle pustej sceny, pustych krzeseł na widowni i zamarłej w stop klatce sylwetki aktora... więcej