Zastanawiam sie ilu z szanownych "recenzentow" naprawde ocenilo film, a nie dalo sie poniesc fali negatywnych opinii. Trzeba byc czlowiekiem otepialym z wszelkich zmyslow, aby nazwac ten film gniotem dla dzieci emo. Podstawowe pytanie brzmi - czy problem glownego bohatera jest realny ? Otoz jest i to bardzo (dla niedowiarkow wirtuala polecam zglebic temat "Second life" i ludzi, ktorzy prowadza takie zycie). Uwazam, ze paradoksalnie film najlepiej zrozumieja wlasnie nastolatkowie (mimo, ze nie maja tak wysublimowanego smaku filmowego jak niektorzy tutaj) ktorzy wkraczaja w doroslosc i ludzie, ktorzy maja takich nastolatkow w domu, jako swoje dzieci. Najwiecej pieniaczy bedzie w przedziale wiekowym 25-35, bo oni "znaja powazne problemy i filmy" - tia.

Aby takie kino docenic, trzeba miec chociaz namiastke wrazliwosci i chec wylapywania tego czego nie widac na pierwszy rzut oka. Owszem mozna splycic ten film do "dzieciaka, ktory wzial sobie do serca komentarze na FB i zamknal sie obrazony w pokoju", ale to tylko pokazuje jak wiele ludzi wpisuje sie w obraz postaci ojca Dominika...

W skrocie, bo nie chce mi sie tutaj eseju pisac - najwazniejsze wg mnie ukazane problemy to:
- wielka przepasc pomiedzy rodzicami, ktorzy wychowali sie w PRLu, a dzisiejsza mlodzieza
- problem totalnego braku akceptacji homoseksualizmu, zarowno u rodzicow jak i rowiesnikow
- powierzchowny, plytki pseudokontakt nowobogackich rodzicow z synem i w ogole pseudo rodzinka, gdzie kazdy kazdego robi w ciula

Do tego doloze montaz, prace operatora, swiatlo, klimat, muzyka - bardzo wysoki poziom na polskiej scenie. No i gra aktorska - super.