Film znacznie przekoloryzowany. Większośc się tym filmem zachwyca, ale popatrzcie na niego też trochę krytycznym okiem.

Zacznijmy od tego - gdzie niby tak wygląda studniówka, siedzą na podłodze na środku sali, jarają blanty i sie liżą? Spoko. Realia szkoły prosto zza oceanu, co drugi koleś z deskorolką ( jeżdzą nawet po mokrych chodnikach, że też nie szkoda im gripu..), osobne ławki. Zdaje sobie sprawę, że takie szkoły są też już w Polsce, zwłaszcza w dużych miastach ale nie można na pewno powiedziec, że jest to rzeczywistośc typowego polskiego nastolatka.

Sceny animowane - bez rewelacji, fruwanie w powietrzu, te kanciaste włosy... No pomysł dobry, ale mogło byc lepiej. No ale zeby nie tylko narzekac..

Główny aktor zagrał bardzo dobrze, doskonała mimika, gestykulacja, intonacja. Nie był sztuczny - a to się często zdarza aktorom grajacym nastolatków.

Potacie rodziców - również bardzo dobrze. Zapracowani, bez czasu dla dziecka. Szkoda, ze nie wpadli na pomysł, żeby od razu odciąc mu internet (chyba w ostatnich czasach najbardziej popularna "kara" za wszelkiego rodzaju przewinienia).

Podobały mi się też postacie psychologów- pierwszy widac, ze zna się na rzeczy, że mógłby Dominikowi pomóc, jednak rodzice chcą tak głęboki uraz psychiczny zlikwidowac w kilka dni; drugi - typowa naciągaczka, najchętniej zdiagnozowałaby choroby psychiczne u całej rodziny, a swoją pracę ograniczyła do wypisywania recept.

Bardzo mocne były ostatnie sceny, te w klubie. Świat realny przenikający się z wirtualnym, dzięki temu widz sam mógł , a nawet musiał interpretowac wydarzenia, ktore miały miejsce.

Podumowując - film w porządku, niekonwencjonalna forma i dobry pomysł, warto obejrzec ale, żeby aż tak się zachwycac? Chyba nie..