Ja sądzę, że to mogło być coś w rodzaju halucynacji po lekach...

Zgadzam się z Ashanti. Dominik nigdy nie wyszedł z łazienki, nie spotkał Sylwi.

zauważcie, że Sylwia w klubie ma różowe loczki - a prawdziwa Sylwia sprzed komputera ma coś w rodzaju dredów. Dominik nigdy nie widział w pełni prawdziwej postaci Sylwii, bo siedziała w ciemnym pokoju, więc to raczej było jego wyobrażenie jej/halucynacje po lekach.

Ja jestem z gimnazjum i nie śmiałam się podczas poważnych scen. Widocznie traktujesz ludzi szablonowo.
To wszystko zależy od dojrzałości i wrażliwości ludzi. Proszę, nie wmawiajcie mi, że nie było śmiesznych scen, z których można było się pośmiać.

moe to akurat była wina tych dzieci, które były na sali..
może byo kilk zabawny sen, które mialy na ceu podkreslić dramat i powagecałego filmu, ale be przesady. Ostatnia scena zdecydowanie do nichnie naleała.. nie jestem w stanie pojać ludzi smiejącyh się na cala sale z dominika wołłającego o pomoc..

Ja też jestem w gimnazjum. A to wbrew pozorom wcale nie musi wpływać na stan umysłowy ludzi w tym wieku.
Przy ostatniej scenie prawie poleciały mi łzy. Na szczęście nikt śmiejący się na głos w poważnych momentach nie przebywał na sali, a nawet też po zaświeceniu świateł nikt się nie odzywał, co mnie bardzo pozytywnie zaskoczyło.
Mi też nie wydaje się, żeby oni się spotkali naprawdę. W końcu po zażyciu tabletek Dominik zaczął się dziwnie zachowywać, przedrzeźniać swoich rodziców, a na końcu był film, jak oprzytomniał - też tam. Muszę jeszcze zwrócić uwagę na puszczenie napisów dopiero po chwili ciszy - rzadko stosowany, ale w tym przypadku trafny pomysł.

Jestem kolejnym gimnazjalistą który się wypowie ( 3 klasę kończę). Film był wspaniały, dramatyczny, dobrze nakręcony. Nie jest to zdecydowanie kino dla idiotów (przepraszam za obraźliwe określenie). Kategoria wiekowa raczej nie ma dużego znaczenia lecz stan umysłu, charakter, wrażliwość. Szczerze polecam. Genialny polski film. Teraz można być dumnym z naszej kinematografii. Na sali było wiele osób w podobnym do mojego wieku i naprawdę pawie nie było śmichów i chichów z ich strony. Natomiast facet, na oko 25 - 30 lat był najbardziej irytujący. Po zakończeniu filmu gdy zapaliło się światło jako jedynego było słychać jego. Narzekał, śmiał się, obgadywał kogoś ze swoją dziewczyną kogoś na głos. Po prostu, film olał i się brechtał bez sensu. Jednak nie należy zabierać na ten film dzieci 10 letnich. Chociaż jednej kobiecie to nie przeszkadzało i oglądała go z 10 letnim chłopcem (oczywiście ono nie zrozumiało filmu,nudziło się itd. lecz i tak zachowaniem przewyższało tego faceta).

Też chodzę do gimnazjum. I co z tego? Na końcu filmu miałam łzy w oczach i cały czas "przeżywam" film. Zgadzam się z tym, że to zależy od dojrzałości, bo np. moi znajomi, z którymi byłam w kinie nudzili się.

To nie były halucynacje, przecież on już nie opuścił tej toalety. Wg mnie pomiędzy scenami jest duży skok w czasie, a to, co działo się pomiędzy wygłupami w wc a jego wyjściem i zobaczeniem Sylwii, było widoczne na nagraniu na samym końcu. Piękna alternatywa, marzenie Dominika, które nigdy nie miało się spełnić.