Przyznam szczerze, że rozczarowałam się tym filmem. Poszłam na niego z nastawieniem, że musi być świetny, skoro jeszcze żadnej negatywnej opinii nie usłyszałam, a był wyjątkowo średni. Ogólny temat wybrali fajny i to jest największy plus filmu (dodatkowy za brak szczęśliwego zakończenia, bo takie tylko zepsułoby film do reszty), ale wykonanie mi się nie podobało. Szczególnie odrzuciło mnie powielanie obrazu stereotypowego emo. Chłopak miał problemy, pociął się, więc musi mieć czarną grzywkę, makijaż i najlepiej założony kaptur, dla lepszego efektu. A potem się wszyscy dziwią, że ludzie żyją według stereotypów, zamiast wyrabiać sobie własne zdanie. Kolejna rzecz, która nie koniecznie mi się podobała, to to, że wszystko było tak przesadzone. Rozumiem, że twórcy chcieli pokazać duże emocje, ale bez przesady. Niektóre sceny były tak wyolbrzymione, a co poniektóre zachowania tak nienaturalne, że aż przykro było na nie patrzeć. Jak do tego się dołączy (moim zdaniem) niezbyt przekonującą grę aktorską głównego bohatera, to wychodzi naprawdę nieciekawy obraz.