Obejrzałam film dziś wieczór, wiele myśli kłębiło się po głowie schodząc do wyjścia z sali kinowej. Ale tak naprawdę, z dystansu paru godzin po, to nie Dominik wydaje mi się rolą grającą pierwsze skrzypce, tylko to co dzieje się wokół niego. Być może, (jak to zasugerowano na początku filmu i można by podciągnąć interpretacją ciągu dalszego),reżyser chciał nam pokazać Makbeta współczesnych czasów (chyba o tym bohaterze mówił Dominik na początku filmu) i tak jak u Szekspira ten bohater tylko pozornie stanowił epicentrum fabuły.
Świat wykreowany przez Dominika- typowe second life dzisiejszych czasów istnieje i wciąga- psychicznie i fizycznie. Ale żeby postawić taką tezę, trzeba poszukać diagnozy: dlaczego virtual tak wciąga?! Bo real nic nam już nie może zaoferować, nic prawdziwego, nic bliskiego, nic pozytywnie emocjonalnego- tylko szykanowanie, tylko to, co i tak z dużym prawdopodobieństwem wyląduje w sieci....po co?...przecież muszą zobaczyć to wszyscy- trzeba czymś komuś zaimponować- taki nowy sposób zdobywania "znajomuch" i "like" ów.
Film w dość spójny sposób pokazuje że rzeczywistość już nam nie wystarcza, albo że chcemy jej granice przekraczać poprzez propagowanie, nałogowe i obsesyjne propagowanie wszystkiego co odbiega od monotonii życia codziennego- np. bycie gejem.
Film może i świadomie, może i nie zdaje się być oparty na faktach autentycznych: rok czy dwa lata temu w mediach było głośno o tym jak dwie koleżanki zamieściły w internecie wielką kpinę na temat seksualności chłopaka...po jakimś czasie ich kolega popełnił samobójstwo. Kto wie co działo się pomiezy zamieszczeniem tego filmu w sieci, a śmiercią chłopaka. Może też szukał rzeczywistości gdzie indziej, może też znalazł podobną sobie dziewczynę o różowych włosach która "jako jedyna może go zrozumieć i mu pomóc". A reszta świata? Reszta świata się zabija. Reszta świata skupia się w tym filmie w mikrokosmosie rodziców. Przekonani o oddaniu dla syna, w nieustannym zdaniu "zrobiliśmy dla Ciebie wszystko" znajdują dla siebie usprawiedliwienie. Złudnie wierzą, że stawienie się na studniówkę dla syna albo pyskówka z lekarzem w jego sprawie załatwi sprawę. Oni ciągle załatwiają mu tylko "tabletki" pod wieloraka postacią: dostatek, kierowcę, służącą, wysokie mniemanie (Dominik każe się nazywać na "pan"), aż w końcu wymuszają te prawdziwe tabletki, które stają się bezpośrednią przyczyną jego śmierci.
Film pokazuje jak łatwo umyć ręce, jak łatwo fałszywie wierzyć w słuszność sprawy: rodzice mieli się za wzorowych wychowawców, mimo że oboje byli pogubionymi pracoholikami. Zabili siebie w życiu rodzinnym, zabili swoją miłość (na końcu filmu nie siedzą już obok siebie, zdrady etc.). Nie tylko oni nic nie widzą, czasem wydaje się też że niewiele czują (w chwilach prawdziwej rozpaczy matka nie zajadałaby ciastka i dbała o nakrycie głowy w odwiedzinach w szpitalu psychiatrycznym). Nie widzą też inni: gdy Sylwia wybiega z pokoju (w którym tkwiła od 3 lat!) nikt nie drgnął...gdy wybiega na środek blokowiska i krzyczy, i płacze- nikt nie reaguje....Taki mamy dziś świat: jedną wielką salę samobójców, gdzie zabijamy wszystko co nas otacza: miłość, spokój, drugiego człowieka. Zabijamy nas samych:naszą tożsamość, wkładamy maski (w rzeczywistości też mamy swoje avatary).Pędzimy na oślep, za karierą, pieniędzmi, nie wiadomo czym. Może przysłowie "wypruwać sobie żyły" coś w sobie ma z symboliki tego filmu....?"Życie jest dla odważnych"- mówi bohater, a "człowiek jest po to, żeby pomagać innemu człowiekowi". Widać Dominikowi potrafiła "pomóc" tylko dziewczyna o różowych włosach...
A schodzą na ziemię i dołączając bardzo trafną myśl mojego męża- film jest doskonale wpasowany w TO pokolenie: tu i teraz. Film jest dedykowany dzisiejszym rodzicom nastolatków, tym, co niedawno wchodzili w wielki boom społeczeństwa informacyjnego: kultu virtual'u,internetu, gier typu second life etc. Niektórzy mogli nie nadążyć za tym postępem i nową obsesją świata (szczególnie młodzieży), stąd tak naprawdę mogą nie wiedzieć co ich dziecko robi w internecie. Bo my- młodsi, jeszcze nie rodzice a już nie nastolatkowie, jesteśmy bardziej świadomi ryzyka ikony "join us"...