Tak to film o tym jak internet może zniszczyć całe życie, o buncie, samotności, inności, braku pomocy, bezsilności, strachu, o poszukiwaniu swojego miejsca na świcie, o zaakceptowaniu swojej osoby, o sensie życia, depresji i złamanej psychice (widać ją głównie w postaci Sylwii)

Wiesz cos takiego u Japończyków nazywa się Hikikomori
Widziałem pare lat temu dokument o tym -świetne było
Siędzą zamknięci w pokojach grają na Playstation i są wycofani z życia
Kontaktują się przez neta

Ziomek powiedział mi, że to kikimora :)
Ale tak na poważnie - film dobry, gra aktorska świetna, temat bardzo ciekawy, choć moja opinia o Dominiku jest następująca: psychiczny emo-pedał, któremu poprzewracało się w dupie(i który nie chce iść obejrzeć baletu zarąbistej blondynki, która na niego leci, tylko całuje Juliusza Cezara, czy kogo tam).
Ale to tylko takie odczucie nie-artystyczne. Bo faktycznie, chłopak jest wrażliwy, zagubiony we własnych uczuciach, wyszydzany przez innych, praktycznie opuszczony przez rodziców. Więc wchodzi do internetu, a tam znajduje bratnią duszę i innych ludzi mających podobne problemy. I można powiedzieć, że jest szczęśliwy. Ale potem wszystko się wali i kończy tragicznie. Choć na koniec nawet było mi go szkoda - kto oglądał wie dlaczego.
A animacje sali samobójców wyszły bardzo ładnie - przynajmniej w mojej opinii. I to jeden z niewielu polskich filmów ostatnich lat, który jest wart polecenia.

Animacja jest zarąbista
Ten film to moim zdaniem będzie walczył o nagrody z Czarnym Czwartkiem