Bardzo mocny, ambitny, wzruszający, psychologiczn i ciężki film. W końcu
doczekałam się kina, które nie jest kolejną kiczowatą komedią polską.
Po 1 film ogląda się jak zagraniczną produkcję, nie tylko ze względu na świetny
scenariusz, znakomitą grę aktorską ale także świetne ujęcia, montaż, muzykę i animacje
komputerowe.
Po 2 problematyka nie jest wcale nagiętą fantazją scenarzysty. Problem dorastającego
dziecka i jego fascynacje życiem wirtualnym oraz niczego nie rozumiejący rodzice a
nawet niezdający sobie sprawy z obecnych zainteresowań nastolatków to temat jak
najbardziej na czasie - tu nie zgadzam się z recenzją filmu zamieszczoną przez filmweb.
To ma miejsce teraz i dzieje się we współczesnym świecie a problem tylko się pogłębia,
coraz bardziej przenoszony świat/życie w realia wirualne to moim zdaniem jak najbardziej
aktualny trend z którym będziemy się borykać coraz częściej.
Po 3 nie rozumiem i nie chce zrozumieć krytyki, która spycha z piedestału młodych, ambitnych ludzi, który potrafią wnieść dużo do polskiej kinematografii, która, niestety
wymaga dużego odświeżenia. Dlatego mocno kibicuje reżyserowi i wierze w kolejne
produkcje.
Po 4 Mocny kopniak jaki przeżyłam w czasie filmu jak i po, ogrom emocji oraz długi
oddźwięk jaki pozostawił po sobie sprawiają, że film ten wpisuje się w moje, osobiste
kanony arcydzieła.

Niestety gorzką prawdą jest to, że film nie trafi do wszystkich - jest za trudny i za ambitny -
dla polskiego odbiorcy kina, dlatego pewnie pozostanie niezrozumiały i nieceniony, jak
większość dobrych filmów polskich.