Dokładnie, gdybym miał tylko wybierać filmy na podstawie filmebowych "ocen" to bym żadnych nie oglądał, bo zawsze komuś coś nie pasuje, mimo, że generalnie są dobre xd

Film ma swoj sznyt autorski ale za duzo tu uproszczen jak chociazby SPOILER!
smierc poszczegolnych członkow rodziny i bezkarnosc tego kto to zrobil no i troche wtorny bo juz podobne widzielismy ale trudno wymyslic cos nowego jak juz tyle powstalo.

To jest banał, ale ocena sztuki jest sugestywna. Zwłaszcza w przypadku takiego medium jak film, który można oceniać pod wieloma aspektami ( zapewne dlatego galę z nagrodami filmowymi trwają tak długo). Poza tym, kiedy oceniamy w skali jak na filmwebie każdy ma prawo przyjąć jakąś swoją metrykę, według której może nawet przyznawać skrajne oceny.

Ja dałam Saltburn 6 , skąd moja ocena?

Po pierwsze zawsze na moje odczucia wpływa, w co celuje twórca. Jeśli ktoś robi np.: film rozrywkowy to właśnie rozrywkę będę brać najbardziej pod uwagę oceniając film.

Wydaje, mi się Emerald Fennel chce robić kino autorskie, więc jak to się często upraszcza "ambitniejsze" pod względem zarówno formy jak i treści.

Niewątpliwie w Saltburn jest sprawnie i ładnie wyreżyserowane. To taka pocztówka z posh wakacji z nutką Euforii i grozy. Nie można zakwestionować talentu i własnego stylu reżyserce, który jest także trendy.

Jednak pod względem treści, tu niestety słabo, zwłaszcza w porównaniu ze znakomitą formą. Jest to niestety banał, zwłaszcza dla doświadczonych widzów. Teoremat w teatrze miałam okazję, zobaczyć w liceum, Utalentowanego Pana Ripley'a pewnie jeszcze wcześniej. Widać tu, też Kamerdynera, pewnie i coś, by ze współczesnego Luca Guadagnino by się znalazło. Nie ma nic złego w cytowaniu innych twórców, czy nawet w odświeżaniu dobrze znanych nam historii (co non-stop robi teatr), ale trzeba starać się ugryźć temat na nowo. A to Saltburn robi, tylko na poziomie wizualnym. On nawet nie szokuje, tak naprawdę.

Wydaje mi się,że oprócz części na Oxfordzie i początku w Saltburn reszcie filmu brakuje także autentyczności.

I jak to już było tu powiedziane wielokrotnie, końcówka dużo odbiera. Bo inteligentny widz, nawet bez znajomości Utalentowanego Pana Ripley'a będzie wiedział, że chłopak kręci, bo chce się wkręcić. Nie potrzebuję, żeby mu to wszystko wytłumaczono.

Bo po co? Nic to nie dodaje, a wiele ujmuję. Bo bez końcówki, jesteśmy postawieni w sytuacji bardzo ludzkiej, kiedy nie jesteśmy w 100% pewni co jest na niby, a co jest prawdziwe w relacjach między ludzkich. To jest źródło niepokoju i przemyśleń, bo wciąż nie możemy całkowicie zajrzeć w głowę drugiego człowieka. Oczywiście nawet w Saltburn można kwestionować czy to wszystko wydarzyło się naprawdę, bo w końcu jest to opowieść mitomana. Jednak przez sposób podania końcówki to całkowicie ucieka. A szkoda, bo pod względem treści to był najbardziej interesujący aspekt filmu.

Mam też małe zastrzeżenia jak poprowadzeni są aktorzy. Podobno Barry Keoghan to zdolny aktor, ale wcale tu jakoś nie błyszczy. Głównie świeci Jacob Elordi, ale prawdopodobnie z innych powodów niż gra aktorska. Nie było żadnego momentu wow, chociaż biorąc pod uwagę stylistykę aktorzy powinni mieć możliwości do szpanowania.

Nie jest to więc zły film, ale zapewne zapomnę o nim pewnie w przyszłym tygodniu. Będzie to o tyle łatwe, że nie używam tiktoka.

Podpisuję się ręką, nogą, rzęsą! Bardzo wyważona opinia. I zdrowe podejście do oceniania produkcji. Jedyne z czym się nie zgodzę to z oceną aktorstwa Keoghana. Był genialny. Był tak obrzydliwy, przy czym jego odstręczająca (dla mnie) aparycja idealnie licowała z rolą. Ale jak wiadomo u mnie zagrało, u kogoś w ogóle.

W koncu! Ktos kto potrafi docenic dobre kino. Piekne kadry, muzyka w punkt, aktorstwo 10/10. Uwielbiam symbolike i odniesienia do mitologii. Dla mnie ten film jest dokladnie tym czego potrzebowalam. Kocham to ze zmusza widza do myslenia. Za drugim razem moza dostrzec wiele szczegolow zawartych, ktore zwiastuja fabule, tak jak w midsommar. Trzeba znac sie na kinie zeby docenic ten film, bo nie jest oczywisty wbrew temu co mowia ludzie. Trzeba umiec interpretowac sztuke. Emerald nie zrobila tu NIC przypadkowo. 

Masz rację film nie zasługuje na 4, dałem 3 a to i tak zawyżona ocena

To gratuluję koneserze jak ty dajesz ocenę 7 filmowi Circle i 7 Openhaimerowi

Prawie 8, ale jednak nie. Stylowy, dekadencki, toksyczny, zepsuty. Treść niezbyt głęboka, powierzchowna i manieryczna niczym filmowi gospodarze, ale forma super i to ona nie daje się nudzić, kiedy śledzimy sposób, w jaki nietypowy gość radzi sobie w tak obcym otoczeniu i jak śmiało sobie poczyna. No i świetnie zagrany, zwłaszcza główna postać.