Jest coś niezwykłego, magicznego w tym prostym skądinąd filmie. "Salto" o impresja na temat uczuć, relacji międzyludzkich. To opowieść o pragnieniach i tęsknocie. Główną bohaterką jest Heidi, niezwykle wrażliwa, młoda dziewczyna, która zarazem przedwcześnie seksualnie dojrzała. Te dwie natury seksualna i emocjonalna buzują w niej i walczą o prymat tworząc całą skomplikowaną sieć powiązań. Raz wyjątkowo romantyczna, za chwilę potrafi być wyzywająca niczym profesjonalna lolitka. Jej ucieczka z domu okaże się istotna nie tylko dla niej, ale także dla kilku innych osób, w tym przede wszystkim dla Joe'a, który również jest zmieszany, nie potrafi do końca rozpoznać i zinterpretować własnych emocji i potrzeb.
"Salto" nie jest tradycyjną opowieścią. To rejestracja doświadczeń, uczuć, przeżyć, emocji. Nie ma tu definitywnego końca, celu czy morału. "Salto" to przeżycie stworzone z prostych elementów. Skupione, przefiltrowane przez obiektyw, poddane obróbce przez grę aktorską tworzą niespotykaną mozaikę, w której można zatonąć bez reszty. Film ma kilka drobnych wad, lecz dla mnie nie miały one znaczenia. Dałem się ponieść obrazowi, "Salto" zaczarowało mnie na tyle, że z chęcią zapoznam się z innymi dokonaniami reżyserki. Jest też w tym filmie kilka osób, które także chętnie raz jeszcze zobaczę na wielkim lub małym ekranie.
Mała, piękna rzecz.