Licia (Larussa), niecnie sprzedana policji przez chłopaka Mario (Castelnuovo) zostaje napiętnowana przez wpływową rodzinę. Jej ojciec, który sam ma sporo na sumieniu, chcąc uniknąć skandalu postanawia uciszyć wszelkie plotki o niesfornej dziedziczce i... wysłać córkę do psychiatryka. Wszak nikt nie będzie zwracał uwagę na niespełna rozumu nastolatkę. Po jakimś czasie dziewczyna wraca do domu, szykując dla swej familii wiele niespodzianek w zemście za doznane krzywdy...

Film Brazziego, kwalifikowany przez niektórych jako giallo, nie jest ani typowym kryminałem, ani tym bardziej horrorem. Najbliżej mu do dramatu z lekkimi elementami kina grozy. Znajdziemy tu ponadczasowy motyw zemsty, kilka morderstw, szantaże, wyłudzenia pieniędzy i rodzinne grzeszki, jakich nie powstydziłoby się otoczenie Vita Don Corleone. Śliczna Licia gra z domownikami zarówno niebezpiecznymi narzędziami, słowem, a w końcu i swym seksapilem, który to okaże się jej największą bronią... I pomimo, że ta vendetta jest dość pomysłowa, to oczekiwałem jej lepszych efektów. Trup nie ściele się tu gęsto, brutalności i krwi rownież nie znajdziemy. Cudowna strona audiowizualna wynagradza jednak nieco chłodne potraktowanie rozwiązań fabularnych - muzyka, paleta barw każdego kadru czy scenografia, łącząca klasykę z nowoczesnością lat 60tych to uczta dla oczu i uszu. Na deser jeszcze uwodzicielska rola główna - blondanioł o sztucznych rzęsach, który wymierza sprawiedliwość... na własnych zasadach. Mocna siódemka.