Masza miała pięć lat, kiedy rodzice po raz pierwszy wysłali ją do sanatorium dla dzieci. W Związku Radzieckim nie płaciło się za pobyt w takich ośrodkach, budowanych i prowadzonych przez rząd, a możliwość pozostawienia tam dziecka rodzice uważali za przywilej. Tymczasem leczenie, oparte na kąpielach, fototerapii, elektroterapii i tzw. koktajlach tlenowych, często stanowiło dla dzieci ogromne obciążenie emocjonalne, zwłaszcza że pobyt oznaczał też długie, co najmniej miesięczne rozstania z rodzicami. Między czwartym a siódmym rokiem życia Maszę wysyłano do sanatorium dla dzieci trzykrotnie, co na długo pozostawiło ślad w jej psychice. W dokumentalnym "Sanatorium" reżyserka opowiada o traumatycznych przeżyciach, kiedy jako mała dziewczynka przebywała kilkakrotnie w radzieckim sanatorium dla dzieci, gdzie poddawano ją drastycznym metodom leczenia. Wraca do tamtych czasów, by postawić rodzicom proste pytanie: czemu właściwie była tam wysyłana?