nawet gdyby chciano przy wielu innych postaciach zbudować dokument w ten sposób, tak bogaty w ciekawe fragmenty nie byłoby to możliwe zwyczajnie przez brak materiału filmowego
jako że F1 jest bardzo medialne i oprócz samych wyścigów ma wielką otoczke to materiału było pod dostatkiem
również Ayrton i jego rodzina rejestrowała prywatne materiały co w tamtych czasach nie było aż tak powszechne, a co też dopełnia tą historie

Ilość materiału poraża, nawet jak na obecne czasy to jest go naprawdę sporo, niejednokrotnie nie dałoby się sklecić takiego filmu o obecnych sportowcach.

Podpisuję się obiema rękami pod tym co napisałaś o tym dokumencie. Faktycznie całość ogląda się momentami jak film fabularny a nie dokumentalny - zasługa spójności, tego jak wszystko jest posklejane, zmontowane. Dzięki temu dokument potrafi zachęcić do oglądania osoby które stronią od obcowania z dokumentami. W tym przypadku siła przykuwania do ekranu jest tak duża że nawet osoby które na co dzień nie interesują się sportami motorowymi (że niby jeżdżą w kółko przez godzinę lub więcej) oglądają z zaciekawieniem i myślą o nim jeszcze po zobaczeniu napisu "The End", przekonują się że po za ściganiem zawsze jest jakaś ciekawa otoczka. Takie czynniki sprawiają że można uznać "Sennę" za dokument wyjątkowy, taki z którym nie mamy zbyt często do czynienia . Małą skazą w moim mniemaniu jest to że bardzo mało jest powiedziane o dobijaniu się Ayrtona do Formuły 1, mówię o Tytułach zdobywanych w Formule Ford, Formule 3 i zwycięstwie w GP Makau.

100% prawdy :) No niestety nie udało im się zawrzeć wszystkiego, a sporo jeszcze było ciekawych momentów z jego życia, wydaje mi się, że po prostu nie dysponowali na tyle materiałem i film stałby się za długi. Mógłby też przekształcić się w zwykły dokument, a tu zostały tak mistrzowsko dobrane sceny, bardzo emocjonalne i wymowne, że ma się wrażenie jakby jego życie było jedną wielką opowieścią... Taki trochę bohater naszych czasów, chociaż niestety trochę tragiczny :( Oglądam różne materiały związane z F1 i takich scen to rzadko kiedy można uświadczyć... Te nagrania z zebrań szczególnie oraz w boksach i na starcie. Owszem, kamerują kogoś przed startem, robią zbliżenia, ale to nie to. On miał taką charyzmę, był inteligentny, człowiek z pasją. Jak poszpera się w internecie można znaleźć sporo innych, prywatnych nagrań i to jak wielkie miał serce sprawia, że aż łzy same napływają do oczu. Szczególnie takie nagrania z różnymi dziećmi, jak tłumaczył im jak mają jechać gokartami, sprawdzał czy są dobrze zapięte i inne takie, takich momentów jest mnóstwo, jak i tych w których się wzruszał. Po prostu dobry człowiek, ale i nieszczęśliwy, takie miałam wrażenie niestety :( Jak oglądałam pierwszy raz to od razu było moje spostrzeżenie po całym filmie. Potem obejrzałam drugi raz i w momencie, jak go Xuxa pyta o życzenie a on mówi, że chciałby być szczęśliwy, to aż mnie coś od środka rozerwało... Wcześniej nie zwróciłam na to uwagi, ale tak, to nie było takie ot sobie rzucenie, on naprawdę tego chciał :( No i jeszcze te słynne pocałunki do 1994... I jak tu patrząc na to myśleć, że to dokument? Nic nie dzieje się przypadkiem, całą swoją karierę interesował się bezpieczeństwem na torze i dopiero musiał zginąć, żeby inni również zaczęli się tym naprawdę przejmować. A moment przed ostatnim startem, gdy tak myśli i chce coś do kogoś powiedzieć, ale się rozmyśla...

Wydaje mi się że gdyby producenci wspomnieli o jego dokonaniach w seriach wyścigowych pomiędzy sukcesami w kartingu a F1 nie zaszkodziło by to całemu dokumentowi. Wystarczyło by wtrącić parę sekund z F3 lub GP Makau okraszone dwoma czy trzema zdaniami. Dla mnie I takie serie wyścigowe są równie ważne bo szlifują talent kierowcy, pozwalają "zapukać" do bram F1 a jeśli puka się dostatecznie mocno to przy odrobinie szczęścia można "wjechać" w ten świat. Dzięki takiemu przedstawieniu historii Ayrtona sporo ludzi może pomyśleć że wystarczy być świetnym w kartingu i trafi się do F1. Może się czepiam ale nie postrzegam całego świata związanego ze ściganiem się po torach jak statystyczny Polak który uważa że wyścigi = F1 i nic więcej. Mówią mi coś nazwiska Felix Rosenqvist, Gary Paffett, Jamie Green czy Kelvin Van Der Linde którzy zasługują lub zasługiwali na start w F1 właśnie dzięki sukcesom w F3, A1GP, GP2. Chodzi o odrobinę obiektywizmu. Stąd moja ocena jest o jedno oczko niższa niż Twoja. Co do kwestii że Ayrton chciał być szczęśliwy banałem by było stwierdzenie że każdy chce. Dlatego odniosę się do tego w ten sposób że po przeczytaniu biografia Marka Webbera "Moja Formuła", obejrzeniu wyżej wspomnianego dokumentu i kilku innych która dobrze przedstawią jakie zasady rządzą w tym sporcie, dość często nie sprawiedliwe i nie mające nic ze sportem wspólnego (Team Orders, wkupywanie się do zespołu wyścigowego za pieniądze, afery szpiegowskie, afera w GP Singapuru 2008) można zrozumieć co miał na myśli. Podkreślone to zostało na początku i na końcu dokumentu że tęskni za czasami Kartingu gdy nie było biznesu i polityki w tym co robił. Robił to z radości, pasji i dla sportu i tego mu brakowało w późniejszych etapach kariery. Koniec końców należy uznać że dokument jest wyśmienity, na pewno będę go polecał i pewnie kiedyś do niego wrócę.

Bardzo dobrze napisane!

Pięknie napisane Druidka_Karolcia. O Ayrtonie Senna wiedziałem, tylko gdzie, jak i kiedy zginął. Wiedziałem, że był kilkukrotnym mistrzem świata. Obejrzałem, znając zakończenie. Ten dokument, to najlepszy albo jeden z NAJ tej kategorii filmów. Zrobiony z samych materiałów archiwalnych (osobiście bardzo lubię taką formę przedstawiania wydarzeń) np. w ''Rush'' moim zdaniem było tego za mało, ale to też film wybitny. Napiszę od siebie, że byłem zachwycony po seansie, jutro mija rok od mojej premiery, a dotychczas obejrzałem go jeszcze trzykrotnie, pokazując go totalnym laikom w sportach F1. Nikt nie pozostał obojętny po oglądnięciu. Każdego ruszyło to, jakim dobrym-fajnym gościem, a zarazem zadziornym był Senna. Walka z systemem, pojedynki z Prostem, zmagania ze słabym bolidem. Zgodzę się Ioro_2, że szkoda, iż nie ma żadnej wzmianki o sukcesach w niższych klasach, ale można to przeboleć. Ten film się czuje, zostaje w głowie na zawsze. Moja ulubiona sceny to zwycięstwo w Brazylii oraz ujęcia twarzy Senny przed startem na torze Imola. Swietnie zmontowana historia, a muzyka dodaje emocji. Tak się powinno robić dokumenty o sportowcach, ale mało który był takim kozakiem jak AS

Przecież Senna szepnął to życzenie na ucho, skąd wiadomo co mówił?

Bo to ten sam hindus zrobił co później rewelacyjny Amy o Amy Winehouse