Zaintrygowało mnie to:(kiedyś). To znaczy, że już nie jesteś fanem Stachury? A co się stało tak osobliwego, że przestałeś?

Bliżej Go poznałem i dorosłem. A - całkiem serio - coraz bardziej, w miarę poznawania nie tylko jego twórczości, ale i relacji biograficznych, dochodziło do mnie, że wcześnie zaczynał mieć kłopoty psychiczne, kłopoty z własną osobowością. Dopóki pisał o sprawach tego świata (gdzieś do tomiku "Się"), był świetny, a potem pobłądził artystycznie. "Fabula rasa" miała być drugą Biblią! Dalej mnie Sted ciekawi, ale już nie pociąga.

No tak, próba samobójcza z pociągiem, czy nawet dwie, samobójcza śmierć. Coś z nim było nie tak, ale mimo wszystko lubię jego twórczość, a zwłaszcza Siekierezadę. Po dniu spędzonym w pracy, w zgiełku i hałasie, działa niczym balsam. :)

Według mnie Leszczyński całkiem zgrabnie dodał coś od siebie do tego filmu, np. mgłe, czy choćby ten budynek kamienny (?) albo kwestie psychologiczną jak zamiana kart, tudzież kart życiowych Pradery i Kątnego. Takich filmów się już nie robi niestety, dlatego ukojenie mej duszy, gdy włączam sobie ten film. Co do Stachury, był artystą, każdy artysta ma coś w sobie, często coś dziwnego, niektórzy tego nie zrozumieją, co on czuł, co czuje zagubiony człowiek i jak radzi sobie z utrata ukochanej... więc kto tego nie przeżył, nie powinien oceniać Steda ani też nikogo innego będącego w takiej sytuacji. Fabula rasa nie mogła być drugą Biblią... nigdy, żadną księga temu nie dorówna, Biblii oczywiście. FR to całkiem przeciwny kierunek niż Biblia.
Cała twórczość Stachury jest niesamowita, znam Siekierezade prawie już na pamięć, podobnie jest z Całą jaskrawością i... dalej mnie fascynuje.