Tytułowa bohaterka w wieku dwunastu lat zadźgała nożem swoich rodziców nie mogąc znieść myśli, że nie jest jedyną kobietą, którą kocha jej ojciec, a następnie podpaliła dom. Kilka lat później, jako pełnoletnia dziewczyna, korzysta z pomocy psychiatry ze względu na dręczące ją koszmary, w których przewijają się wizje piekła i postaci przypominające jej ofiary sprzed lat.
Akcja filmu rozgrywa się w trakcie jednej sesji z lekarzem, ale nie tyle w gabinecie co w głowie bohaterki. Jest tu parę różnych snów, a (nawet snów we śnie!), ale nie jest to nic porywającego i wbrew pozorom nie ma właściwie nic wspólnego z horrorem. Ten film to nic innego jak tylko budżetowy soft-erotyk, który próbuje być czymś więcej przez dodanie odrobiny onirycznego surrealizmu. Nawet wizje piekła ograniczają się tylko do orgietek z udziałem co najwyżej średnio atrakcyjnych pań.
Polecić można to wyłącznie widzom lubującym się w starych, niskobudżetowych dziwactwach.