Nie szukajcie wielkiej głębi w tym filmie i spędzicie miło niecałe półtorej godziny. Wiem, że zmarnowano potencjał, ale czasem chce się obejrzeć film dosyć lekki, ale nie w stylu polskich wypocin. Ja go odebrałem jako prostą historię o dojrzewaniu "normalnych", przeciętnych ludzi, ale bez dramatyzmu. Historia taka jak o wielu z nas, nie każdy w końcu musi swój proces dojrzewania do dorosłości traktować jak wprawkę dla psychologów.
Do tego widoki - z Polignano A Mare na czele.
PS. A do głębokiego przezywania polecam Kieślowskiego