Siedmioletni chłopiec, który urodził się niewidomy, nagle widzi światło, tylko że pochodzi ono z przeszłości. Badanie lekarskie ujawnia, że jego oczy są tak gęste, że potrzeba siedmiu lat, by światło przedostało się do siatkówki, by w efekcie obraz dotarł do jego świadomości. Ta konsekwencja wady wzroku przekłada się na niedojrzałość umysłową mężczyzny, jego brak zrozumienia teraźniejszości i jego opóźnione refleksje na temat dawno minionych wydarzeń. Bohater nieustannie rozpamiętuje przeszłość.
Pewien chłopiec cierpi na niespotykaną wadę wzroku, sprawiającą, że światło przepływa przez jego oczy wyjątkowo wolno. To, co dzieje się aktualnie, dociera do jego świadomości z opóźnieniem… siedmiu lat! Z tego powodu chłopiec skupia się na tym, co już było, ignorując zupełnie rzeczywistość. Animacja dotyka problemu życia przeszłością i myślenia o niej z sentymentem, ubarwiania i gloryfikowania wspomnień, przy jednoczesnym wypieraniu problemów codzienności. Zestawione ze sobą pastelowe kadry w zwolnionym tempie i czarno-biała animacja 2D pozwalają na subtelne przenikanie się dwóch porządków czasowych, łącząc nostalgiczne myśli z teraźniejszością.
Film o człowieku, który jest w stanie dostrzec tylko swoją przeszłość. Sentymentalny sposób widzenia rzeczy utrudnia mu życie. Wykorzystując mieszane techniki animacji, film przeplata porządki czasowe, aby pokazać życie bohatera.
opis festiwalowy
Bohater filmu rodzi się niewidomy. Pewnego dnia odzyskuje wzrok, jednak to, co widzi jest obrazem z przeszłości, ponieważ gałki oczne chłopca są tak gęste, że światło przenika przez nie siedem lat. W konsekwencji przez całe życie bohater będzie postrzegał wyłącznie to, co już minęło i nie będzie w stanie żyć w teraźniejszości.
opis festiwalowy
