Mam bardzo podobne odczucia, tylko ja jestem totalnie rozczarowany tym filmem. Po obejrzeniu filmu dokumentalnego ("Byłem synem Saddama Husajna", który był pokazywany 7 stycznia na TVP1) jestem zafascynowany tą historią. Bardzo się napaliłem na ten film ale niestety rozczarowałem się :/ Przede wszystkim odbiega od rzeczywistych relacji Latifa, film jest momentami zupełnie nierealistyczny, a czasami wywołuje po prostu uśmiech politowania. Cały ten wątek z Sarrab czy jak jej tam było to jest po prostu żałosny, typowy dla jakichś filmów B lub C klasowych (coś a'la podwładny zakochuje się w dziewczynie gangstera ble ble ble). Końcówka to jest już na prawdę śmieszna, ona łapie go w windzie, a potem uciekają na koniach haha... to już było mega przegięcie. Zamach na Udaya wraz z żądnym zemsty mężem skrzywdzonej kobiety... no błagam. Strasznie zepsuli tę historię właśnie takimi kiepski motywami kina akcji. Cała ta historia jest genialna i ma w sobie ogromny potencjał, ale ten film wszystko zniszczył. Tak ciężko było trzymać się realizmu?
Polecam wam właśnie wyżej wymieniony przeze mnie film dokumentalny, a ja muszę dorwać książkę Latifa :)

Też oglądałem dokument z TVP i robił niezłe wrażenie. Miejscami lepsze jak film co nie zmienia faktu, że film ma być jakąś formą rozrywki i czasami trzeba coś "ubarwić". Od przekazywania prawdziwej prawdy są filmy dokumentalne właśnie.

dokładnie, co tu duzo mowic dokument lepszy niż film.

Niestety nie widziałem dokumentu,ale teraz już za to wiem dlaczego druga część filmu wydawała mi się arabską bajeczką. Tak czy inaczej i tak warto obejrzeć. Myślę, że film dobrze oddaje charakter każdej totalitarnej dyktatury.