Costa jest "złym facetem" tej historii (jego urok osobisty raczej wątpliwy, ale co tam, wystarczająco egzotyczny dla znudzonej i naiwnej nastolatki ze szwedzkiej wsi), ale szczerze mówiąc, Eryk nie jest lepszy. Jest obsesyjny, prześladuje ją w jej własnym domu, a tekst o klapsach... Obrzydliwe. I on niby ją kocha? Chyba, tak jak się kocha swoją własność. Oczywiście jak to w bajce bywa ostatecznie dziewczyna poślubi "dobrego faceta" i żyli długo i szczęśliwie...

Pomijając płytką fabułę, był Paderewski i był świetny. Tylko ze względu na niego obejrzałam ten film. To cenne, że możemy zobaczyć i usłyszeć jak gra.

Btw. czy jeszcze komuś Mario z twarzy przypomina Juliusza Słowackiego? :D