Opowieść o Stanisławie Skalskim, wybitnym pilocie, uczestniku kampanii wrześniowej, bohaterze bitwy o Anglię.

Stanisław Skalski był generałem brygady Wojska Polskiego i asem lotnictwa podczas II wojny światowej, odznaczonym Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Reżyser filmu przedstawia także cywilne oblicze bohatera. Zdjęcia realizowane były m.in. w Dubnie na Ukrainie, na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej, gdzie stał dom rodzinny Stanisława Skalskiego i gdzie pobierał on pierwsze nauki. W filmie występują też koledzy-piloci z Cyrku Skalskiego w Tunezji.

Zmarły 14 listopada 2004 r. gen. bryg. pilot Stanisław Skalski był postacią niezwykłą. Bohater wojenny, legendarny as polskiego lotnictwa II wojny światowej, najskuteczniejszy pilot myśliwski mający na koncie 240 lotów bojowych i 22 zestrzelone samoloty nieprzyjaciela, został, co prawda, pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie, ale przez długie lata żył w całkowitym zapomnieniu. Pilot dywizjonów 302, 501, 306, 316, 317, Polskiego Zespołu Walczącego PFT w Afryce Północnej, uczestnik kampanii wrześniowej, bitwy o Anglię, ofensywy powietrznej nad Francją, Belgią i Holandią, inwazji Sycylii i Włoch, inwazji aliantów we Francji, został za swoje wojenne dokonania dwukrotnie odznaczony orderem Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, orderem Polonia Restituta, Grunwaldu i - jako jedyny cudzoziemiec - trzykrotnie krzyżem Zaszczytnej Służby RAF.

Po wojnie proponowano mu angielskie obywatelstwo, możliwość latania i wykładania w akademii. On zdecydował się jednak wracać do Polski. Wrócił 6 czerwca 1947 r. witany z należnymi mu honorami. Ale niedługo cieszył się splendorem i uznaniem. 4 czerwca 1948 r. aresztowano go pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Wielkiej Brytanii i USA. 7 kwietnia 1950 r. wydano na niego wyrok śmierci, który w styczniu 1951 r. Bolesław Bierut zamienił na dożywocie, ale nikt nie pofatygował się nawet, by powiadomić o tym skazańca. W celi śmierci spędził Skalski 4 lata, a w więzieniach: na Mokotowie, w Rawiczu i Wronkach przesiedział łącznie 8 lat. Wyszedł na wolność w kwietniu 1956 r. wycieńczony, schorowany.

W filmie wykorzystano zarejestrowane wypowiedzi bohatera oraz opowieści jego przyjaciół, rodziny i znajomych.