ale jak nie ciągnęło? po prostu więcej czasu spędzał z Axelem, więc i sytuacji było więcej. przyznam, że też lekko niekiedy podejrzewałam coś jakby między nimi, ale to raczej zawodowe zbliżenie ze strony Eyala było chyba. oczywiste zresztą było, że Eyal będzie z jego siostrą (były pewne sygnały). o ile w ogóle z kimś. pomiędzy mężczyznami zrodziła się przyjaźń., myślę, że niechęć Axela i jego siostry do nazistów oraz całkiem przyjazny stosunek Niemców, których poznał w Berlinie, zmieniły nastawienie Eyala. i to właśnie moim zdaniem nadało głębi - bohaterowie okazali się wielowymiarowi, rozumni, niezaślepieni przez jakieś zło czy idee. pokazano, że da się żyć w zgodzie i przyjaźni mimo ogromnego ciężaru historycznego. to jest siłą filmu. tak mi się wydaje przynajmniej.

Zgadzam się z przedmówcą, od początku było wiadomo, że Eyal będzie z siostrą Axela. A co do reszty zasadniczo też, można się czepiać, że to zakończenie przyszło tak nagle, nie wiadomo w ogóle, kiedy tak naprawdę można mówić o początku końca tego filmu. Mimo wszystko nie uważam, żeby to szczególnie przeszkadzało w ogólnym odbiorze, bo jest on klarowny. Po prostu żyd przeforsował swoje spojrzenie na świat w inną stronę w związku z tym, co zobaczył (homoseksualizm, dobroduszność Axela w sklepie), a także dzięki rozmowom - chociażby spotkawszy się z zarzutem Rafika na temat żydowskiej obsesji oraz luźnym podejściem Axela do sprawy nazistowskich Niemców. Nie od dziś wiadomo, że naród wybrany ma olbrzymie kompleksy wobec tego, co ich dotknęło w przeszłości i mają skłonności do drążenia tego tematu (do tego stopnia, że sami przeistoczyli się w maszynkę do zabijania Palestyńczyków). Bardzo więc mnie cieszy, że i w Izraelu można natrafić na kogoś z dystansem, kto jest w stanie wytknąć totalne myślenie sporej części tej nacji.

Mnie również spodobał się dystans głównego bohatera (a zatem i twórców filmu) i poczucie humoru względem sytuacji w Izraelu. "Po zamachu zawsze puszczają same smęty. I tak codziennie, nie da się tego słuchać" :)

to nie jest dystans, to jest życie

ileż można słuchać o tragedii w smoleńsku?
ileż można rozpamiętywać przegrane powstania?

wbrew pozorom mamy z żydami baaardzo wiele wspólnego...

Według mnie to właśnie zakończenie stawia ten film w pierwszym rzędzie. To taki powrót do równowagi. Agent mossadu nie jest gejem a bliska więź to na początku wypracowane i sztuczne zachowania. No i skwitowanie całości gdy opowiada swój sen - chodzi po wodzie, jak wcześniej zaznaczono to oczyszczenie... Dla mnie rewelacja. :)