Chyba nie będę oryginalny w swej opinii mimo to również pragnę zwrócić uwagę na kilka kardynalnych zarzutów w stosunku do owej części.
Po pierwsze - aktor grający tytułową rolę do obrzydzenia przypomina wyglądem i usposobieniem bohatera "American Pie" którego główną treścią życia jest podglądanie nastolatek i onanizowanie się ze skarpetką na fujarze. Jak pamiętam z komiksów Spider-man zawsze był leszczem ale nie aż takim mamlasem. Dobór aktora był chybiony gdyż nawet w chwili swej mrocznej przemiany miał ze złego faceta tyle co trzynastolatek chodzący z papierosem.
Po drugie - szanowny pan Venom - w komiksie całkiem wiekowy, grubiański i potężny niczym dąb mężczyzna - tutaj filigranowy chłopiec zazdrosny o łopatkę podkradzioną przez kolegę z piaskownicy. Druga sprawa w temacie Venoma to oczywiście okrojenie jego roli do formy epizodu. Oglądnąłem ten film głównie dlatego że wiedziałem iż ta postać się w nim przewinie. Niestety musiałem na to czekać 1,5 godziny a i tak nie długo się nim nacieszyłem. Nie wiem jak można było tak pozbyć najważniejszy element komiksowej sagi.
Po trzecie - aktorstwo MJ - im mniej powiedzieć tym lepiej.
Z kolei - zupełnie nieoczekiwany plus związany ze Sand-manem! Z początku byłem pewien że ta postać kompletnie nie wzbudzi zainteresowania a jednak. Nie mówię tu rzecz jasna o aktorstwie ani jego portrecie psychologicznym (bo takowych też się nie doczekałem - choć wyglądał z nich najpoważniej) lecz o samej scence w której przemieniony w piasek po raz pierwszy próbuje się podnieść i bierze naszyjnik - to było genialne. Niemalże przypominało trip po LSD - za tą scenę duży plusik dla SM3.
Niestety cała reszta to jedno wielkie nic - aktorzy dzieci, przesłania zero, film wyłącznie dla rozrywki - w zasadzie to z założenia taki właśnie miał być - ehhh...