Uważam, że Raimi był naprawdę blisko idealnej adaptacji Spider-Mana. W jego trylogii może nie wszystko zagrało jak trzeba, ale jest naprawdę nieźle. Każda część ma swoje minusy i plusy. Najlepiej wypadła moim zdaniem dwójka, pomijając scenę, w której pasażerowie uratowanego wagonu metra odkrywają wygląd twarzy Parkera. Ustępują jej trochę pierwsza i trzecia część. W każdej mamy do czynienia z miksem komedii, dramatu obyczajowego i fantastycznego filmu akcji. Trójka fajnie domyka niektóre wątki, choć widać, że tworzono już grunt pod kolejne części (Dr. Connors). Wydaje mi się, że gdyby Raimi miał całkowicie wolne ręce przy tworzeniu tych filmów to nie doszłoby do takich motywów, jak upychanie jednego z najciekawszych wrogów Spider-Mana - Venoma w końcówce. Jego wykonanie w filmie również pozostawia sporo do życzenia (jest za to świetny Sandman). Mam wrażenie, że reżyser ograniczony faktem, że tworzy film, który ma się nadawać również dla młodzieży nie mógł sobie na wszystko pozwolić. Co do odtwórcy roli Venoma to lepiej by się odnalazł w roli Spider-Mana myślę. Jego głos i aparycja pokrywają się z moimi wyobrażeniami na temat Peter'a jakie miałem po lekturze komiksów. Eddie'go Brocka wyobrażałem sobie inaczej. Co by nie mówić Tobey Maguire daje radę, choć odtwarzana przez niego postać nie ma aż takiej charyzmy jakiej spodziewałbym się po człowieku pająku. Filmom pod względem technicznym trudno coś zarzucić, wszystko wygląda jak trzeba (poza Venomem i zielonym goblinem z jedynki). Ogląda się to wszystko naprawdę fajnie. Po seansie pozostaje jednak pewien niedosyt i uczucie, że te filmy mogły być czymś więcej.