Spiderman to film dobry, ale nie tak rewelacyjny jak się o nim mówi. Jest to obraz na przyzwoitym poziomie i mógłyby być on świetny gdyby nie kilka rzeczy, które mam nadzieje, że zostaną wyprostowane przez reżysera w części 2. Chodzi mi mianowicie o cukierkowate dialogi, które niestety przeważają w Spidermanie i miejscami zbyt naiwną fabuła, która traktóje widza jakby jego intelekt dorównywał Jasiowi Fasoli. Lecz mimo tych potknięć film ogląda się dobrze, ponieważ ma on więcej zalet niż wad. Historia Człowieka-Pająka została opatrzona świetnymi zdjęcia, na pierwszy plan wysuwają się sceny z latającym pomiędzy domami bohaterem i bombowa scena walki w płonącym budynku. Na wysokim poziomie stoi również aktorstwo zwłasza Maguira i Dafoe choć nie jest to ten wysoki poziom do którego mnie przyzwyczaił, pozatym może ktoś z was zauważył oprócz mnie w Spidermanie Xene czyli Lucy Lawless jako jedną z osób wypowiadających się na temat pająka i choć szczerze nie lubie tego serialu to zobaczyłem tam wielu aktorów w nim grających co jest pewnie związane z Samem Raimi jego producentem, w obsadzie znalazł się również Bruce Campbell, którego zwykł on zatrudniać w większości swoich projektów. Jednak z całego filmu największe wrażenie zrobiła na mnie muzyka Elfmana poprostu mistrzostwo świata po tym filmie mogę go bez żadnych oporów dołączyć do mojej czołówki kompozytorów filmowych czyli Zimmera i Williamsa. Tak czy owak jest to film godny zobaczenia, a zwłaszcza w lecie.