Nakręcone w jeden dzień na zachodnich zboczach pasma Sierra Nevada w środkowej Kalifornii, bliźniacze filmy Jamesa Benninga, Spring Equinox i Fall Equinox, portretują naturalny krajobraz w okresie wiosny i jesieni. Przenosimy się z punktu do punktu i podziwiamy widoki, skupieni, ale i zrelaksowani. Kolejne kadry są starannie skomponowane, a przy tym pozbawione nachalnego wykoncypowania - najważniejszy jest w nich wycinek obserwowanego świata. Ściany drzew i konstelacje kamieni. Lekki wiatr, który trzęsie gałązkami i przesuwa kłęby mgły. Sielankowe światło, które sprawia, że ukrywające się gdzieniegdzie cienie nie mają w sobie pierwiastka tajemnicy. W tle słychać śpiew ptaków, raz na jakiś czas urozmaicany donośniejszymi odgłosami, zwierzęcym rykiem lub trudnym do zidentyfikowania hałasem. Tylko tyle i aż tyle; nic poza poczuciem zanurzenia w rzeczywistości, tak pierwotnym i czystym, że wykraczającym daleko poza to, co oferuje konwencjonalne kino dokumentalne.