Właśnie wróciłem z kina i nie wiem od czego zacząć, gdyż naprawdę bardzo wiele mam na temat tego filmu do powiedzenia. Może zacznę od dobrych stron. Mianowicie aktorstwo było zacne. Może miejscami trochę zbyt teatralne, ale się ogólnie nie czepiam. Chociaż może syn Popiela był koszmarny. Czyż nie może być w polskim filmie dobrze grającego dziecka? No i zupełnie bezbarwny jak zwykle Michał Żebrowski. Wszyscy zachwycają się Ewą Wiśniewską. Nie wiem czemu. W mojej opinii po tym co zrobiła, powinna się schować pod stolik i długo stamtąd nie wychodzić. Prócz tych wyjątków było w porządku. Zdjęcia dobre. Muzyka jak zwykle przy współpracy Hoffmana z Dębskim bardzo solidna. I na tym dobre strony się właściwie kończą, bo i charakteryzacja (mimo wszystko) nie była pierwszorzędna (dlaczego Znosek górne zęby miał zepsute a dolne już nie?), nie mówiąc już o scenografii. Co do efektów (nie)specjalnych to nawet nie będę nic pisał, bo każdy widział. Powiem tylko, że były one gorzej niż żałosne. A już ze scen batalistycznych nic nie dało się odczytać. Poza tym tachnika wykonania martwych ciał, odciętych głów itd. stoi na tak niskim poziomie, że słów mi brak po prostu. Poza tym wszystko w filmie dzieje się tak szybko jakby Hoffman miał ograniczoną ilość taśmy filmowej. Doskonałym przykładem jest scena, kiedy księżna zdziera z Popiela szaty, a już po dwóch sekundach słychać dźwięki ich miłosnych uniesień. Bardzo to wszystko schematyczne. A na koniec muszę jeszcze ponarzekać jak zwykle na jakość taśmy. Czy w Polsce nie kręcą filmów na normalnej taśmie? A może jest za droga?