Karafka rzadkiego gówna.

A ja widzę, po (niewielu, póki co) komentarzach pod filmem, że ludzie nie do końca zrozumieli, co widzą na ekranie. Sam film zrobiony w stylu "Dziękujemy za palenie"(2005), próbuje sugerować, że amerykański system opieki zdrowotnej jest "nieuczciwy" a reżyser zdaje się zaraz nam wytłumaczy, dlaczego tak jest. Ach zawsze ten "zły system"...

Natomiast w filmie mamy grupkę gangsterów czy też cwaniaków, którzy znaleźli w tym systemie nawet nie lukę, a "możliwość" zarobienia łatwych pieniędzy wykorzystując naiwnych narkomanów. Wszyscy umoczeni, włączając tę staruszkę, która prowadziła ten "dom pełen ćpunów". W tej historii winni są wszyscy, oprócz właśnie systemu opieki zdrowotnej.

No i niestety większość ludzi, o których film opowiada, to są właśnie straceńcy. Tytuł filmu jest bardzo trafny. Opal nie chce wyjść na prostą. Jej jest dobrze w własnym świecie, w którym tkwi obrażona na całą ludzkość, pełna pogardy i poczucia, że jest kimś lepszym od "frajerki pracującej za ladą na stacji paliw". Kiedy Opal wybiega ze stacji paliw, wyraźnie widać na jej twarzy to specyficzne zadowolenie, że jest "poza prawem".

Żeby rozumieć tego typu historie, trzeba uświadomić sobie, ze na marginesie patologicznym żyje dwa rodzaje ludzi - jedni, którzy chcą się z marginesu wyrwać, oraz drudzy, dla których margines jest normalnym stanem, a świat spoza marginesu to świat obcy, świat frajerów którzy codziennie wstają rano do pracy, płaca podatki itd. Niektórym po prostu jest tam dobrze i nie chcą, aby ktoś ich z marginesu wyciągał. Jak Opal.

OK , tylko że jedyny system, który sam działa to brak systemu i pozwolenie aby natura działała.
Jeżeli jakiś system opracowany przez człowieka działa to znaczy, że po prostu nie udaje się zaobserwować tego, w tak krótkim czasie, że system się sypie.

Piszesz, że film jest wciągający, przejmujący, świetnie się go ogląda no i zakończenie jakie lubisz, czyli same ochy i achy i dajesz filmowi ocenę 4 ?!

To jest burak, który nie rozumie idei punktacji na filmwebie.