"Szczęki", "Cloverfield" czy "Arachnofobia" to wiele sugerujące, ale niezbyt oczywiste tytuły, które sugerują dopracowanie filmu i wyższą niż przeciętnie jakość. Najzupełniej oczywisty tytuł "Supergator" z miejsca sugeruje, że po tym filmie wiele nie powinniśmy się spodziewać, a potwór na plakacie zdaje się to potwierdzać.

Ciężko dziś o oryginalność i takowej raczej tu nie znajdziemy. Fabuła jest dość przewidywalna i sztampowa, ale to standard który o niczym nie przesądza.

Jak na pozycję z drugiego obiegu trzeba przyznać, że aktorstwo jest całkiem dobre. Dzięki temu do pokazanych w filmie bohaterów można się przekonać.

Miłe są obecne w pierwszej godzinie bzdurne epizody drugoplanowe. Są one głupie, niekiedy absurdalne (modelka uzbrajająca się w patyk), ale samemu filmowi dodają odrobinę lekkości. Słoneczny, tropikalny charakter obrazu sprzyja krótkim występom dziewczyn w bikini (w tym dość długi występ jednej z nich, który zdawał mi się być stylizowany na role kobiet z "Miliona lat przed naszą erą" rodem).

To co naprawdę wielu zrazi to efekty specjalne, a dokładnie dosyć sztucznie wyglądająca animacja tytułowej kreatury. Dodatkowo wszystkie jej ofiary ostatecznie kończą w jej szczękach, co jest obrazowane zawsze w ten sam sposób - duże zbliżenie na makietę szczęk, dużo krwi, zbliżenia na szamoczącą się ofiarę, a wszystko filmowane w rozedrgany sposób.

"Supergator" to nie jest łakomy kąsek. Jest to pozycja bardziej kiczowata, niż straszna, chociaż pewne starania twórców widać. Na tle kilku znacznie gorszych pozycji (np. "Arki potworów") aż tak źle nie wypada i trochę dreszczyku oraz zabawy oferuje. Niestety jednak nie jest to nic charakternego i dłużej w pamięci nie zagości.
1-2/5