Filmu nie oglądałem jeszcze,ale jedyne co mogę napisać to to,że podoba mi się trend robienia u nas filmów trochę bardzie "życiowych" opowiadających o nasze smutnej rzeczywistości,bo nie ma się co oszukiwać,kolorowo nie jest.Obejrzę to chociażby dla samego Mariana Dziędziela,albo Tomasza Sapryka,którzy są aktorami charakterystycznymi,zwracającymi na siebie uwagę w każdej roli.A film bardzo mi się kojarzy z twórczością Smarzowskiego,zresztą to pewnie było zamierzone.Powinni robić więcej filmów o prawdziwym życiu,zamiast jakiegoś gówna,które teraz masowo powstaje.