Polecam zobaczyć wersję z 1976 roku, która jest zdecydowanie bardziej klimatyczna, przejmująca, zgrabniej zrobiona i lepsza pod względem warsztatu aktorskiego. Field znacznie lepiej wypadła jako tytułowa Sybill. Blanchard zbyt ostentacyjnie przeistaczała się w kolejne to osobowości, przez co wypadła mało przekonująco. Field każdym swoim gestem ukazuje czyste studium udręczenia, frustracji i zagubienia. Oglądając ją ma się wrażenie, że całkowicie przeistoczyła się w postać, którą gra. Jej przemiany w wachlarz coraz to nowych osobowości są niezwykle płynne i bardzo autentyczne. Blanchard w roli Sybill to już niestety o wiele niższa półka...