Subtelna opowieść o trudnej rodzinnej relacji. Marcin w wieku dwunastu lat został odebrany rodzicom–alkoholikom i resztę dzieciństwa spędził w domu dziecka. Po osiągnięciu pełnoletności wraca do rodzinnego domu i próbuje ułożyć sobie życie: znajduje pracę, rozwija swoje pasje, próbuje nawiązać na nowo kontakt z ojcem. Momentami wydaje się, że zerwaną więź można odtworzyć – reżyserowi udaje się uchwycić intymne momenty prawdziwej bliskości ojca i syna. Tyle, że nieustannie towarzyszą im chwile alkoholowego upodlenia. Marcin musi dokonać wyboru: walczyć z nałogiem ojca, czy myśleć o własnej przyszłości?

Film jest bardzo subtelnie opowiedzianą historią o trudnej miłości między ojcem a synem oraz obrazem nieustającej walki o wolność. Słów nie pada wiele, o rodzinnej relacji mówią gesty i czyny.

Marcin - główny bohater - został bardzo skrzywdzony przez rodziców. Matka piła w trakcie ciąży, przez co urodził się z zespołem faz, a w wieku dwunastu lat został odebrany rodzicom z powodu ich uzależnienia od alkoholu. Dom dziecka zabrał mu dzieciństwo. Czuł się tam jak w wojsku. Mimo wielu złych doświadczeń po osiągnięciu pełnoletności postanowił wrócić do ojca i podjąć próbę zbudowania z nim relacji na nowo.

Znalezienie dla siebie własnego miejsca - azylu, jakim okazuje się ptaszarnia - napawają Marcina nadzieją. Jednak nieustająca opieka nad ojcem alkoholikiem wciąż podcina mu skrzydła.