Film zaginął na okres pięćdziesięciu lat. Po odnalezieniu go przez reżysera, był wyświetlany w kinach w 1971 roku stanowiąc cenny dokument epoki japońskiego filmu niemego.
Jedyna zachowana do dziś kopia filmu jest prawie o jedną trzecią krótsza od tego, co było pokazywane w kinach w 1926 roku.
Film nie zawiera żadnych plansz tekstowych, przez co dla dzisiejszych widzów jest dość trudny do zrozumienia. Oryginalnie podczas pokazów w Japonii w latach 20. filmowi towarzyszyła, oprócz odgrywanej na żywo muzyki, również prowadzona na żywo narracja, która ułatwiała jego zrozumienie.
Kiedy powstał ten film, większość japońskich kin pokazywała tylko krajowe produkcje, podczas gdy pozostała, mniejsza liczba kin wyświetlała tylko zagraniczne filmy. Ponieważ "Szalony paź" był zupełnie inny od standardowego filmu krajowego pokazywanego w tamtym czasie, wyświetlany był jedynie w kinach specjalizujących się w zagranicznych filmach. Ku zaskoczeniu wszystkich, okazał się być wielkim hitem.
Reżyser Teinosuke Kinugasa miał tak mało pieniędzy, aby zrobić ten film, że występujące w filmie gwiazdy musiały dodatkowo, oprócz grania swoich ról, pomagać przy malowaniu dekoracji, pchaniu dolly i robieniu rekwizytów. Sam Kinugasa pomalował ściany swojego małego studio na srebrny, aby odbijały dodatkowo oświetlenie, gdyż miał tylko osiem małych świateł do pracy na planie.