Helene (Annie Girardot) udaje się do prywatnej kliniki Dr'a Devilersa (Alain Delon) aby oddać się odmładzającej kuracji. Wkrótce okaże się, że za sielankową atmosferą luksusowego sanatorium skrywa się coś straszliwego :)
Fabuła "Kuracji wstrząsowej" jest dość ciekawa, ale w sumie nie ma w niej nic niezwykłego i raczej nie powala. Robin Cook spisał dziesiątki takich historii. Mimo zaledwie niezłego pomysłu Alain Jessua zdołał stworzyć naprawdę dobry thriller. Zacznijmy od rzeczy oczywistych: obecność Annie i Alaina, pary świetnych aktorów, których razem nie widziałem od czasu "Rocco i jego bracia", nie wątpliwie jest wielkim atutem tego obrazu. Jest to jedna z nielicznych przygód Annie z kinem grozy. Annie spisał się bardzo dobrze i fajnie było zobaczyć ją w niebezpieczeństwie. Natomiast rolę Delona na dobrą sprawę mógł zagrać każdy inny aktor. Mimo to miło popatrzeć na znajomą twarz. Do reszty obsady nie mam żadnych zarzutów.
To co najbardziej mi się w filmie podobało to klimat. Cały czas miałem wrażenie, że dzieje się coś złego, choć dokładnie nie widziałem co (a tak naprawdę działy się bzdury). Klimat zagrożenia był odczuwalny, doskonale kreowany przez dość dziwnie dobraną muzykę... afrykańską. Lokacja i sposób jej kręcenia również były dużym atutem, film estetycznie na wet przez chwilę nie zawodzi. Najbardziej podobał się końcówka, która przyśpiesza jak należy. Zabrakło mi jednak "pie*dolnięcia", jakiejś jednej mocniejszej finałowej sceny. Bo tak wychodzi na to, że otrzymałem troszkę durny thriller, który zapamiętam dzięki Annie, dzięki lokacji, dzięki muzyce... ale pewno nie dzięki szokowi.