Bardzo ciekawa i dobra opinia o filmie. Mam podobnie zdanie. Co do przełomu to powstał jeszcze Tylko dla twoich oczu. Film przełomowy po lekkim, luźnym Moonrakerze. Moore w Tylko dla twoich oczu, gra bardzo poważnie i twardo. Jak już kiedyś gdzieś wspomniałem, Tylko dla twoich oczu i Szpieg... to moim zdaniem dwie najlepsze części z Moorem, a Moonrakera bardzo lubię, za tą lekkość. Szpieg...był przełomem bo właśnie tutaj Moore wypracował swój wizerunek, łączy powagę z inteligentnym poczuciem humoru, Moonraker, to Moore wyluzowany, a Tylko dla..., to agent twardy, poważny, mściciel,momentami posępny i zawzięty, jednakże elementy humoru się pojawiają. To są trzy moje ulubione części z Moorem. Pierwsze dwa filmy z Moorem były rozgrzewką gdzie dopracowywał styl gry. Trzy kolejne łączyły mieszaknę stylów tzw. zloty środek, dwa ostatnie to już brak świeżości, a Moore już był mało wiarygodny jako agent tropiący groźnych przeciwników i ich pomocników.

Dziękuję.

Mam podobną opinię, co i Ty, jeśli idzie o Bondy z Moorem.

Pierwsze dwa - od strony fabuły bardzo dobre, ale Moore, chociaż znakomity, wyraźnie jeszcze szukał stylu, zastanawiał się pewno, jak "ugryźć" tę postać.
"Szpieg..." to przełom - od bardziej nowoczesnej formuły po pewien rodzaj stylu, który właściwie obowiązywał do pierwszego Bonda z Daltonem (bo "Licencja na zabijanie" jest już trochę inna, a Bondy z Brosnanem i Craigiem traktuję jako osobną kategorię). "Moonraker" jest, jak dla mnie, kalką "Szpiega...", ale nie tak już udaną, bardziej mechaniczną, klimat tego filmu jest taki nieco...hmmmm...jakby to określić? Zimny? Chłodny? No i za dużo to humoru.

Dopiero co się zastanawiałem i też doszedłem do wniosku, że "Tylko dla twoich oczu" jest chyba najbardziej poważnym odcinkiem z udziałem Moore. Humoru tu praktycznie nie ma (może tylko podczas ucieczki garbusem i podczas pościgów narciarskich). I to jest ogromny plus tego filmu. Takie powinny być Bondy. Jest tu i romantyzm - piękna scena na plaży z hrabiną (Cassandrą Harris) i powaga genialny fragment z zepchnięciem samochodu w przepaść przez Rogera Moore'a. Niemal idealny odcinek.

"Ośmiorniczka" to powrót do groteski. A "Zabójczy widok"...cóż, Moore był już tu za stary. Niby wszystko jest jak należy - świetny Walken jako psychopata, ale jednocześnie wszystkiego jest w nadmiarze, wszystko jest takie rozdmuchane, przesadzone. Nie potrafię tego nazwać.

Świetny post. Dzięki za nawiązania do mojej recenzji :)

Proszę uprzejmie :) Twoja recenzja po prostu była bardzo dobrze napisana.

Jak dla mnie to po prostu Bondy z Rogerem są najlepsze, w tym również ten "odcinek"

Nie mam pojęcia dlaczego ten film uparcie promowany jest jako najlepszy z udziałem Moore'a. Nie ma on ani wyszukanego scenariusza, sceny akcji są nawet dynamiczne, choć wtórne do bólu zębów, przeciwnik sprawia wrażenie jakby był bardzo znudzony odgrywaniem swojej roli. Poza tym robi on wszystko, żeby jego plan się nie udał, a Bond go dorwał i zabił (bezsensowna ucieczka na Atlantydę, podczas gdy pozostawia na statku swojego głównego wroga). No, ale przyjęła się już opinia, że to najlepszy film z udziałem Moore'a. Spora w tym zasługa samego Moore'a, który podobno też tak uważa.

Film jest kiepski i plagiatuje "Operację Piorun", gdzie była dużo ciekawsza sesja podwodna. Wpuszczanie przeciwników do rekinów też już było. Partnerka Bonda zbyt lalkowata (dobra by była w roli Izabeli Łęckiej). To ma być najlepszy Bond? Wolne żarty.

Jedna z lepszych dzisiaj go sobie przypomniałem i fajnie się go ogląda muzyka na plus ,buźka ,Roger w formie ale w Człowieku zagrał poważniej niż tutaj z tym się nie zgodzę Anya Amasova raczej średnio grała ( ale urodę miała fakt no i Carolyn Munro paskudna śmierć ale oczko fajnie do Bonda puściła,Buźka też fajny.


Sceny w piramidach też były świetne.najpiekiejsza piosenka tytułowa.