Sztuka pięknego życia, bez sztuki i pięknego życia. Większość filmu jest zawarta w zwiastunie, a cały materiał nadaje się bardziej na uroczy teledysk, nie na film. Między bohaterami widoczna jest chemia, ale miłość widzę tylko ze strony Tobiasa. Film miał mi pokazać sztukę pięknego życia, prostotę miłości i związek w obliczu choroby? Nic nie zostało z tego poruszone. Mamy zdawkowe informacje o bohaterach, a między nimi więcej jest scen łóżkowych, niż takich, które faktycznie mówią nam coś o tym, z czym się mierzą i jaka jest ich miłość. Jestem ciekawa, czy tylko ja po sensie byłam wkurzona, że w filmie, który chyba ma mówić o tym, jak istotne są relacje, miłość - główna bohaterka w obliczu śmierci stawia na spędzanie czasu przygotowując się do konkursu kulinarnego, bo boi się być zapomniana zamiast spędzić jak najwięcej czasu z partnerem i córką? Nie wspomnę już o tym, że uczucia Tobiasa w tym filmie w ogóle nie są respektowane. Oprócz osoby chorej w związku, była też osoba, która musiała pogodzić się ze stratą ukochanej osoby. Almut nie wzięła pod uwagę tego, czego on by potrzebował. Sztuka pięknego życia to na pewno nie egoizm, sztuka pięknego życia to według mnie umiejętność doceniania prostych chwil, miłości bliskich. Tym bardziej, kiedy nasz czas jest policzony. Nie rozumiem też, jak udział w tym konkursie miałby wpłynąć na pamięć o niej? Nie kupuję tego. Chyba dla jej bliskich, w szczególności dla córki bardziej wartościowy byłby czas z nią. Podsumowując może rozumiem, że w momencie, kiedy czas nam się kończy każdy ma prawo do zrobienia tego, czego chce, ale wybory głównej bohaterki i ta relacja z pewnością nie była dla mnie sztuką pięknego życia. Film był płytki, ale wizualnie bardzo ładny.