Film dobry, chociaż miejscami może wydać się zbyt ckliwy. Ale mimo to wszystko jest naturalne – relacje pomiędzy Harrym i Jeffem są jak najbardziej ludzkie i do przyjęcia, więc owa ckliwość wydaje się być na miejscu, tym bardziej, że często kontrastuje ona z odzywkami czy sprzeczkami pomiędzy nimi. Zdziwiłem się, widząc Harry’ego, który ot tak zaakceptował homoseksualizm syna, pozwolił mu się w tym kierunku „rozwijać” i – co więcej – nawiązał z nim bardzo dobre relacje. Ale to chyba wina społeczeństwa, w jakim żyję – zdecydowanie bardziej prawdopodobna wydaje nam się wersja ojca Grega. W końcu istnieją w Polsce (i nie tylko) ludzie, którzy wierzą, że z tego da się „wyleczyć” u jakiegoś lekarza czy psychologa... Nasz ciemnogród naprawdę mnie czasami poraża, i chyba stąd owo zdziwienie.

Jeżeli o mnie chodzi, zdecydowanie jedna z lepszych ról Crowe’a i film wart obejrzenia. Jeśli jest się uprzedzony do homosów, to nie ma tutaj czego szukać, ale jeśli jest Ci to obojętne bądź nie masz nic przeciwko temu, to czemu nie – można obejrzeć. Nigdy chyba nie pojmę homoseksualistów – jak można woleć kochać się z facetem zamiast dziewczyną? Lesbijki rozumiem, bo z dziewczyną zawsze jest miło :). Lubię oglądać takie filmy, bo mam nadzieję, że w ten sposób choć trochę ich zrozumiem, ale jak dotąd nie bardzo mi się tu udało i chyba – jak już powiedziałem – nigdy mi się to nie uda. Ale to nie zmienia faktu, że film można obejrzeć (zwłaszcza teraz, dopóki leci na Ale Kino!).